Ιδίως όταν κάτι το κάνεις για πρώτη φόρα...
Και για μένα το βράδυ της δευτέρας ήταν η πρώτη φορά που έπρεπε να απευθυνθώ σε δύο τόσο σπουδαία και αγαπητά πρόσωπα.
Ήταν τόσο μεγάλη η συγκίνηση μου, που όταν βρέθηκα ανάμεσα τους τα έχασα, παρόλο που όλη την χρονιά είμαστε μαζί...
Από την πρώτη στιγμή που πήραμε το κύπελλο σκέφτηκα να φτιάξω δύο από τις αγωνιστικές φανέλες με τα αγαπημένα τους νούμερα που φορούσαν όταν έπαιζαν και πάνω σε αυτές να υπογράψουν όλα τα παιδιά της ομάδας.
Θα μου πείτε... σιγά? πρώτη φορά γίνεται αυτό??
Όχι... έχει ξαναγίνει...
για μένα όμως ήταν η πρώτη φορά...
και είχε περισσότερο συναισθηματική αξία και όχι χρηματική γιατί αυτή η ομάδα χτίστηκε από μια παρέα και έγινε μια αγαπημένη οικογένεια.
Ήθελα λοιπόν αυτό το ενθύμιο να μείνει για πάντα χαραγμένο στην ζωή τους.
Σκέφτηκα ότι, βλέποντας μετά από χρόνια αυτή την φανέλα, στο μυαλό τους θα ανοίγει ένα βιβλίο αναμνήσεων όλης της φετινής περιόδου...θα λένε.. ρε συ!!!! θυμάσαι τότε αυτό ??? θυμάσαι τότε εκείνο???... και μόνο που θα θυμούνται και θα γελάνε από χαρά μου φτάνει... γιατί πέτυχαν κατά 99,9% στους στόχους τους ( δλδ το απόλυτο !!!100!!!) και κέρδισαν τους πάντες (εντός και εκτός γηπέδων) με το ήθος και την προσωπικότητά τους. Σας ευχαριστούμε για όλα.
Αυτά.....
Όντως!!!!! είναι στιγμές που η αλήθεια μοιάζει ψέμα...
