στο basketworld.gr
Η Α' ΕΣΚΑΝΑ γίνεται ολοένα και πιο ανταγωνιστική κάθε χρόνο, καθώς έρχονται σε αυτήν σημαντικές προσωπικότητες που ανεβάζουν το επίπεδο. Ωστόσο, ελάχιστοι ήταν αυτοί που περίμεναν πως ο Κώστας Σορώτος θα έπαιρνε την απόφαση να μετακομίσει στον Φάρο. Κι όμως, ο Βαγγέλης Τσάπας το πίστεψε και στο τέλος κατάφερε να αποσπάσει τη θετική του απάντηση.
Το basketworld.gr βρέθηκε στο κλειστό του Κερατσινίου και είχε εκ του σύνεγγυς επαφή με τον πολύπειρο τεχνικό, ο οποίος με την συνηθισμένη ευφράδεια στο λόγο του που τον χαρακτηρίζει, μας πρόσφερε μία απολαυστική συζήτηση-συνέντευξη, γεμάτη από... μπάσκετ και πάνω απ' όλα έξω απ' τα δόντια. Εξάλλου, δεν συνηθίζει να κρύβεται ποτέ πίσω από τις λέξεις... Απολαύστε τον!
Κόουτς, η απόφασή σου να συμφωνήσεις με τον Φάρο εξέπληξε πολύ κόσμο. Τι ήταν αυτό που σε έκανε να πεις το μεγάλο "ναι";
Οι αποφάσεις στο ελληνικό μπάσκετ, έτσι όπως είναι πλέον, έχουν αλλάξει κριτήρια και νομίζω μέσα στα επόμενα χρόνια θα υπάρξει μεγάλη αναδιάρθρωση των ομάδων και των κατηγοριών. Δεν είναι τυχαίο πως στην Β' Εθνική και στην Α2 υπάρχουν αρκετές ομάδες πως δεν κινούνται καν. Βλέποντας πως υπάρχει όραμα για κάτι καλό και πλάνο για το μέλλον, αποφάσισα να πάω στον Φάρο. Με προσέγγισε ο κύριος Τσάπας, είδαμε πως σε πολλά θέματα ταυτιζόμαστε από άποψη φιλοσοφίας και αντίληψης αναφορικά με το μπάσκετ και συμφωνήσαμε.
Πώς κρίνεις τις κινήσεις που κάνατε στο μεταγραφικό παζάρι;
Είμαι ευχαριστημένος από το υλικό που έχουμε στη διάθεσή μας. Πρόκειται για ένα κράμα έμπειρων και νεαρών παικτών. Βέβαια, αυτό που προέχει είναι να αποκτήσουμε χημεία και καλό κλίμα στο χειμώνα που έρχεται, γιατί αυτό είναι που σε κρατάει.
Πόσο ψηλά βρίσκεται ο πήχης; Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος στόχος που έχει τεθεί;
Ο στόχος είναι ξεκάθαρος. Θα προσπαθήσουμε να διεκδικήσουμε την άνοδο, σε ένα πρωτάθλημα που ανεβαίνει μόνο μία ομάδα. Αγωνιστικά, όταν κάνεις πρωταθλητισμό, η άμυνα αποτελεί το πιο σταθερό κομμάτι σου, ενώ και στην επίθεση χρειάζεται αγωνιστική πειθαρχία για να βελτιώνεις τις επιλογές σου. Αυτό είναι και το δίπτυχο. Άμυνα και σωστές επιλογές στην επίθεση.
Με βάση το επίπεδο του πρωταθλήματος της Α' ΕΣΚΑΝΑ, θα είναι εύκολο το έργο σας;
Δεν την ξέρω καλά την κατηγορία, αλλά με τις κινήσεις που έγιναν θεωρώ πως έγιναν ομάδες όπως ο Μανδραϊκός, ο Εθνικός και ο Ίκαρος θα βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο και θα παλέψουν μαζί με εμάς για τις ψηλές θέσεις. Η Α' ΕΣΚΑΝΑ έχει αποκτήσει μεγάλη δύναμη και δεν είναι τυχαίο πως στην κατηγορία βρίσκονται δύο προπονητές που έχουν κοουτσάρει στην Α1 και αναφέρομαι στον Μάνο Μανουσέλη και στον Δημήτρη Τσολάκη. Πιστεύω τα παιχνίδια θα είναι ανταγωνιστικά και θέλουμε να προσελκύσουμε τον κόσμο στο γήπεδο.
Ως "καθαρόαιμος" Πειραιώτης, ποια είναι η γνώμη σου για την κατάσταση στο μπάσκετ της περιοχής;
Το πειραικό μπάσκετ πρέπει να το διαχωρίσουμε στον δήμο Πειραιά και στις γύρω, όπου υπάρχουν κάποια σωματεία με αξιόλογες προσπάθειες. Ωστόσο, μέσα στον Πειραιά τα πράγματα δεν είναι καλά. Είναι ντροπή για έναν τέτοιο δήμο, που είναι από τους μεγαλύτερους στη χώρα, να έχει ένα κλειστό και το Παπαστράτειο οκτώ χρόνια εκτός λειτουργίας. Είχε τύχει να είμαι την μέρα που εγκαινιάστηκε αυτό το γήπεδο. Από το 1972 μέχρι το 2002 πέρασα είκοσι χρόνια μέσα σε αυτό! Έζησα μεγάλες στιγμές και στεναχωριέμαι βλέποντας τώρα αυτή την εικόνα. Πραγματικά, με πιάνει θλίψη. Δεν μπορούν οι ομάδες να αναπτυχθούν έτσι σωστά και να έχουν καλή ψυχολογία. Όταν δεν έχεις ένα γήπεδο να προπονηθείς, κάτι που είχα βιώσει και στο Φάληρο, τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Το γήπεδο πρέπει να το νιώθεις σπίτι σου. Αυτό ανεβάζει την ψυχολογία όλης της ομάδας. Κι όταν δεν έχει τη δική σου στέγη, είναι τεράστιο πρόβλημα.
"Στόχος μας η άνοδος"
Όταν θα έχουν τελειώσει οι αγωνιστικές σας υποχρεώσεις, τι είναι αυτό που προσδοκάς;
Θέλω όταν τελειώσει η αγωνιστική περίοδος να έχουμε κάνει ό,τι περνάει από το χέρι μας για να πετύχουμε την άνοδο, αλλά και να έχουμε την εικόνα που θέλουμε μέσα στο γήπεδο. Να δείξουμε πως είμαστε ένα πολύ καλό σύνολο, με αρχές στο παιχνίδι του και καλή χημεία. Επειδή ανεβαίνει μόνο μία ομάδα, ο στόχος δεν είναι τόσο εύκολος, όμως θα παλέψουμε για το καλύτερο δυνατό. Έχω βιώσει κάτι παρόμοιο με τον Αμύντα στην Γ' Εθνική, όπου ανέβαινε κι εκεί μία ομάδα. Όταν λοιπόν είχαμε προβιβαστεί στην Β' Εθνική με δύο ήττες, έπρεπε να νικήσουμε και στην τελευταία αγωνιστική για να είμαστε εξασφαλισμένοι. Και να μην ξεχνάμε πως τις δύο προηγούμενες χρονιές δεν τα είχαμε καταφέρει με τρεις ήττες!
Η κατάσταση στο μπάσκετ διαρκώς χειροτερεύει. Τι φταίει γι' αυτό; Είναι η κρίση ή και άλλοι παράγοντες;
Χρειάζεται να κάτσουν οι εμπλεκόμενοι φορείς κάτω και να συζητήσουν μερικά πράγματα. Αλλά βλέπετε, αυτό δεν συμβαίνει. Δεν νομίζω πως φταίει η κρίση για όλο αυτό που συμβαίνει. Το μπάσκετ φτιάχτηκε όταν η Ελλάδα ήταν πολύ πιο φτωχή απ' ό,τι τώρα κι όταν οι συνθήκες ζωής ήταν δυσκολότερες, με τα ανοιχτά γήπεδα, τις βροχές, τις λάσπες, το Παπαστράτειο με το πλακάκι κάτω κ.ά.
Ωστόσο, εκείνη ήταν μια εποχή με μαγεία, αλλά και παραγωγικότητα. Πιστεύω πως στις μέρες μας εκεί είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Τα περισσότερα παιδιά είναι πιο τεμπέλικα, κολλημένα στους υπολογιστές και στις καφετέριες. Το σημαντικότερο πρόβλημα που έχω εντοπίσει, είναι πως στις ομάδες λείπει ο παράγοντας της παλιάς εποχής.
Αυτός που ενέπνεε τα παιδιά και τους έδινε κίνητρο. Στις μέρες μας νομίζουν πως με το να πληρώνουν απλά, που ούτε κι αυτό δεν κάνουν οι περισσότεροι, θα είναι όλα καλά. Όμως, ο παράγοντας θα πρέπει να είναι πραγματικά κοντά στην ομάδα. Να βρίσκεται κάθε μέρα στο γήπεδο, να αφιερώνει ώρες για τους παίκτες και να τους στηρίζει σε όλους τους τομείς.
Έχεις βιώσει την αχαριστία από παλαιότερους παίκτες σου;
Μάλλον κάτι ξέρετε (γέλια). Η αχαριστία και η αγάπη είναι δυο έντονα συναισθήματα, αλλά και αντίθετα. Για εμένα, όμως, η αγάπη είναι ένα πολύ πιο έντονο και ομορφότερο συναίσθημα, γι' αυτό και νοιώθω αγάπη για όλα τα παιδιά και δεν επιτρέπω σε οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα να μου ακυρώσει την αγάπη που νοιώθω για όλους. Αυτα για προσωπικούς λόγους.
Υπηρετείς το μπάσκετ από τη δεκαετία του '70... Τι αναμνήσεις έχεις;
Από τότε που θυμάμαι τη ζωή μου, ήταν συνδυασμένη με το μπάσκετ. Ακόμα κι όταν δεν έπαιζα ακόμα. Ο πατέρας μου ήταν έφορος στον Ολυμπιακό και παρακολουθούσα από κοντά τους Σπανουδάκηδες τους Κατσαφάδους και όλους τους άλλους μεγάλους παίκτες εκείνης της εποχής. Αγαπάω πραγματικά το μπάσκετ και έχω ζήσει φοβερές στιγμές στη ζωή μου μέσα από αυτό. Δεν ξέρω αν αυτό με αγάπησε όσο το έχω αγαπήσει, όμως αυτό που μου έχει δώσει και θα το ευγνωμονώ για πάντα, είναι οι οι φιλίες που έχω κάνει και είναι πάρα πολύ δυνατές.
Δεν ξέρω αν τα παιδιά πλέον έχουν αυτές τις σχέσεις. Αν θα θυμούνται για παράδειγμα τους συμπαίκτες τους για φίλους τους μετά από 20 χρόνια. Μέσα από το μπάσκετ δένεσαι με τον άλλον, αναπτύσσεις ισχυρούς δεσμούς κι αυτό είναι πραγματικά υπέροχο...
Έχει πει:
«Oι άνοδοι είναι σαν να έχεις δέκα παιδιά. Δεν μπορείς να διαλέξεις κάποιο».
«Το facebook είναι και ανταλλαγή συναισθηματικών καταστάσεων».
ΤRIVIA
- Γεννήθηκε στον Πειραιά. Ξεκίνησε τη μπασκετική του καριέρα από τα τμήματα υποδομής του Ολυμπιακού το 1971. Από το 1976 αγωνίστηκε με τα χρώματα του Πειραϊκού μέχρι το 1979 και μετά σαν προπονητής στο τμήμα υποδομών του συλλόγου έως το 1989. Στη συνέχεια εργάστηκε στα αντίστοιχα τμήματα του Πανιωνίου για τρία χρόνια και παράλληλα από το 1990 στον Αμύντα για 8 χρόνια.
- Επίσης, έχει θητεύσει στον Αρίωνα. Μετά στον Α.Ο. Παλαιού Φαλήρου για 2 χρόνια. Το 2000 στον Πειραϊκό μέχρι το 2002, στη συνέχεια πάλι στο Παλαιό Φάληρο που ανέβηκε το 2003 στην Α1 (χωρίς ωστόσο να αγωνιστεί λόγω οικονομικών προβλημάτων). Το 2004-2005 στον Δούκα, το 2005-2007 στο Φάληρο, το 2007-2009 στη Δάφνη, επιστροφή σε Αμύντα, μετά Πιερικός/Αρχέλαος, Παγκράτι, Πέραμα και πλέον... Φάρος Κερατσινίου.
- Αν δεν είχε ασχοληθεί με το μπάσκετ ίσως να είχε γίνει μουσικός παραγωγός, καθώς λατρεύει τη μουσική.
- Θα ήθελε να είχε κοουτσάρει τον Ζάρκο Πάσπαλιε.
- Αγαπημένος του παίκτης είναι ο Σάντρο Μουμούρης («Δεν είναι ο καλύτερος παίκτης, αλλά θα έλεγα ότι είναι ένας εξαιρετικός φίλος»).
- Τρέφει ιδιαίτερη εκτίμηση στον Φαίδωνα Ματθαίου και στον Σούλη Μαρκόπουλο. Για τον τελευταίο έχει δηλώσει πως: «έχει κάνει καταπληκτικά πράγματα και είναι μακράν από τους Έλληνες ο πιο πετυχημένος».
- Ήταν παρών στην τραγωδία της Θύρας 7, στην οποία μάλιστα έχασε έναν παίκτη του από τους παμπαίδες του Πειραϊκού, τον 14χρονο -τότε- Παναγιώτη Τουμανίδη.
